Difference between revisions of "Dimitrios Athanasopoulos"

From Phantis
Jump to navigation Jump to search
m (Villain Mother-in-law (in Greek))
Line 7: Line 7:
 
This crime shocked Greece where it was considered the "crime of the century". It inspired [[Rebetiko]] composer Iakovos Montanaris' song "Villain Mother-in-law" with the verse "...poor Athanasopoulos, what fate awaited you...".
 
This crime shocked Greece where it was considered the "crime of the century". It inspired [[Rebetiko]] composer Iakovos Montanaris' song "Villain Mother-in-law" with the verse "...poor Athanasopoulos, what fate awaited you...".
  
In [[2001]] a book on the suject - "Murder in Charokopou" - was written by Tasos Kontoyiannidis. It has since become the object of a law suit by Foula Athanasopoulou's descendants.
+
In [[2001]] a book on the subject - "Murder in Charokopou" - was written by Tasos Kontoyiannidis. It has since become the object of a law suit by Foula Athanasopoulou's descendants.
  
  

Revision as of 11:16, March 27, 2006

Dimitrios Athanasopoulos was an Athens, Greece builder whose heinous murder, on January 7, 1931 shocked all Greece.

Athanasopoulos was killed in his sleep by his 25-year old wife, Sophia "Foula" Athanasopoulou, his mother-in-law, Artemis Kastrou and Dimitris Moskios, Artemis' nephew. The house maid, Yiannoula Bellou, was also involved.

After the killing took place, the foursome tried unsuccessfully to burn the corpse. When they failed, they decided to dismember it instead and toss the well-wrapped pieces into the Illisos River. The gruesome packages were discovered and the police were able to solve the crime (put the pieces together, so to speak).

This crime shocked Greece where it was considered the "crime of the century". It inspired Rebetiko composer Iakovos Montanaris' song "Villain Mother-in-law" with the verse "...poor Athanasopoulos, what fate awaited you...".

In 2001 a book on the subject - "Murder in Charokopou" - was written by Tasos Kontoyiannidis. It has since become the object of a law suit by Foula Athanasopoulou's descendants.


Villain Mother-in-law (in Greek)

Στου Χαροκόπου τα στενά, μια μικροπαντρεμένη
Εσκότωσε τον άντρα της βρε η δαιμονισμένη.
Στον ύπνο που κοιμότανε, μάνα και θυγατέρα,
Εβάλανε τον ανηψιό και τούριξε τη σφαίρα.

Κι η Φούλα τότε φώναξε: «Μάνα μου, πως σπαράζει
Κι η μάνα της της απαντά: «Πνίχτε τον!» Και διατάζει!
- Βάλτε φωτιά και κάφτε τον, και κάντε τον κομμάτια,
κι εμπρός να τον πετάξουμε, να μη μας δούμε μάτια.»

Τότε τον πήραν σέρνοντας, στη σκάφη τον πετάνε,
Φωτιά του βάζουν να καεί. Στέκονται, τον κοιτάνε.
Πω, πω! Καπνός και μυρουδιά, σβήστε τον, θα πιαστούμε.
Κομμάτια να τον κάνουμε, έτσι θα σκεπαστούμε!

Με μια καρδιά μαρμάρινη, τον έκανε κομμάτια,
Με τέχνη και υπομονή ανύποπτα δεμάτια.
Και νύχτα τα πετάξανε στο ρέμα, να τα πάρει,
Μ' αυτά στην άκρη στάθηκαν, Θεού 'τανε η χάρη.

Για να πιαστούν οι αίτιοι, πραγματικοί φονιάδες,
Κι όχι ο γιατρός, ο φίλος του, κι οι δύο φιλενάδες.
Ένας διαβάτης που περνά, περίεργα κοιτάζει.
Τι νάναι αυτά τα δέματα; Κακό στο νου του βάζει.

Του αστυνόμου μίλησε. Στο ρέμα πάνε πάλι.
Τα δέματα ανοίξανε, βλέπουν κορμί, κεφάλι.
Ανατριχιάζουν κι έφριξαν, σαν είδανε ανθρώπου
Κορμί, κεφάλι, δέματα να είναι τέτοιου τρόπου.

Κι η αστυνομία άρχισε, οι κύριοι Κουτουμάρης,
Λεονταρίνης και λοιποί, που πρώτος είναι ο Άρης
Που έριξε όλο το φως στην εγκληματική,
Και τους τσακώσαν όλους τους κι είναι στη φυλακή.

Βρε Φούλα, δεν εσκέφτηκες, δεν πόνεσε η καρδιά σου
Τον άντρα σου, τα νειάτα σου, τα άμοιρα παιδιά σου?
Βρε Φούλα πως εβάσταξες, και πως βαστάς ακόμα
Εσύ νάσαι στη φυλακή κι ο άντρας σου στο χώμα;

Και συ, κακούργα πεθερά, τους πήρες στο λαιμό σου
Την κόρη σου, τον ανεψιό, τη δούλα, το γαμπρό σου?
Καϋμένε Αθανασόπουλε, τι σούμελλε να πάθεις,
Από κακούργα πεθερά τα νειάτα σου να χάσεις?

Σαν τόμαθε η μανούλα του, κλίνουν τα γόνατά της,
Και πέφτει κάτω αναίσθητη μες στην αυλόπορτά της.
Ωσάν το ψάρι σπαρταρά και σαστισμένη κράζει:
- Τον γιό μου εσκοτώσανε! Πω! Πω! Κι αναστενάζει.

Φωνή, αντάρα, κλάματα, δάκρυα σαν ποτάμι
Εγέμισαν τα στήθη της και τρέμει σαν καλάμι.
Μάνα, γλυκειά μανούλα μου, πάψε τα δάκρυά σου,
Και πάρε τα παιδάκια μου μέσα στην αγκαλιά σου.

Αυτά θα έχεις πιά παιδιά. Μένα λησμόνησέ με.
Κάνε σταυρό στην Παναγιά. Μάνα! Συγχώρεσέ με!